Monday, November 15, 2010

പ്രതീക്ഷ


നിനക്കു നല്‍കുവാനെടുത്ത
പനി നീര്‍പ്പൂവാണ്
ബന്ധങ്ങളുടെ ശവക്കൂനക്കുമേല്‍
ഞാനിന്നലെ വലിച്ചെറിഞ്ഞത്.


നിന്നോടു മാത്രം
പറയുവാന്‍ സൂക്ഷിച്ച
മൊഴികളാണ്
ഞാനിന്നലെ
ഭ്രാന്തന്
അക്ഷരമാലയായി
ചൊല്ലിക്കൊടുത്തത്.


നിന്നെ തൊടാനാഞ്ഞ
വിരലുകളാണ്
ജീവന്‍റെയവസാന താളവും വായിച്ച്
ഇന്നലെ
തീവണ്ടിപ്പാതയില്‍
നിശ്ചലമായത്...


എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളെപ്പോലെ,
പാതി വിടര്‍ച്ചയില്‍
നിലാവില്‍ നിന്നിരുക്കപ്പെട്ട
കുടമുല്ലപ്പൂക്കളാവും
നീയിന്ന് ചൂടിയിട്ടുണ്ടാവുക.


എനിക്കുറപ്പുണ്ട്,
കഴിഞ്ഞുപോയ വസന്തകാലത്തെക്കുറിച്ച്
ഒരു പൂവെങ്കിലും
നിന്നെയോര്‍മിപ്പിക്കുമെന്ന്...

1 comment:

  1. sariyan, nakhapadukale mudiyal marach vekam. pakshe ormakalude manamulla pookal mudikullilallallo purathalle chooduka. ormipikathe tharamilla.

    ReplyDelete